Tja, daar staat ’t dan. Gigagroot op je beeldscherm, opgemaakt en al en voorzien van portret. Tuurlijk had ik ’t artikel al vooraf kunnen lezen, dus inhoudelijk zitten er geen verrassingen meer in. Maar toch: als je ’t zo in ’t echt ziet, dan doet dat toch wel wat….
En wat ik nou stiekem het leukste vind? Dat ik word omschreven als rasoptimist. Daar word ik echt heel blij van… Benieuwd waar ik het over heb? Lees dan hier het artikel