Johan Cruijf zei ooit: “Je ziet het pas als je het doorhebt.” Bij mij is het precies het omgekeerde: Ik had ’t pas door toen ik ’t zag.
Als mensen me vroegen hoe of dat ik toch zoveel voor elkaar kreeg, zei ik altijd dat ik goed kan plannen. Of dat ik heel goed kan combineren. Of dat ik heel goed kan switchen tussen taken. Dat ik gewoon snel ben. Of gewoon misschien wel een superheld incognito. Het zal allemaal wel…… maar dat is niet de essentie.
Ja, ik ben best een harde werker en ja, ik weet heel effectief met tijd om te gaan. Ik word thuis niet voor niets het wandelende planbord genoemd. Maar het geheim zit ‘m in het nemen van hele kleine stapjes. In het in stukken hakken van grote, complexe kwesties, klussen of opgaven.
Ik hak blijkbaar net zo lang door totdat elke activiteit niet meer is dan een klusje dat je kan afstrepen op je To Do list. Ik hak net zolang door totdat zaken opeens wel ’te handelen’ zijn. Dat ze gewoon stapje-voor-stapje kunnen worden doorlopen. En dat het op deze manier ook nog eens leuk blijft.
Dit plaatje geeft dat zo ongelooflijk goed weer: je kunt nog zo goed zijn in timemanagement, een kei in projectmanagement of een ster in persoonlijke effectiviteit. Als je niet kunt hakken, zak je.
Daarom heb ik nu wel mijn eigen business school. En daarom ben ik ook zo gelukkig met de didactische methode van mijn eigen trainingen. Die werkt ook op basis van kleine stapjes, van makkelijke hapklare brokken, van afwisseling en van integratie in het dagelijks leven. Zo behaal niet alleen ik mijn doelen, maar elke deelnemer die een training start
Had ik dat een paar jaar geleden ook kunnen weten? Tuurlijk. Maar ik had t pas door toen ik het zag. Ik laat het jou graag zien: Hulde aan het Hakken.