Ik ben opgevoed met de houding dat als je van mening bent dat jij weet hoe het beter moet, dat je dan in ieder geval een poging doet om dat gedrag in de praktijk te brengen. Erger je je aan de zooi die ergens rond slingert? Prima: begin dan maar eens met het opgeruimd houden van je kamer. En vind je dat iets helemaal verkeerd gaat? Kom dan ook met suggesties hoe het wél moet. Dat werk.
En hoewel ik al langer het ouderlijk huis heb verlaten dan dat ik er daadwerkelijk heb gewoond, merk ik dat deze houding er gewoon nog heel diep in zit. Dus als ik me vastbijt in de 21ste eeuw vaardigheden en van mening ben dat elke professional in de beroepsbevolking over deze vaardigheden moet beschikken, rijst automatisch de vraag: En hoe zit ’t dan met jou Nieke?
Nou, zo dus:
Waar word ik blij van?
Van dingen gedaan hebben. Van het behalen van het gewenste resultaat. Ik ben fan van afstreeplijstjes, stappenplannen, budgetten en overzicht. Ik hak dingen liever in 10 overzichtelijke stukken, dan dat ik doorbuffel met 1 grote klomp. Gelukkig kan ik heel goed het grote geheel overzien, dus weet ik precies waar en hoe ik moet hakken. En bovendien in welke volgorde ik de zaken afhandel.
Wat maakt mij gelukkig?
Het hogere doel is altijd weer balans. Dat hele kleine, zeldzame moment dat alles in evenwicht is. Op dat moment hoef je namelijk helemaal niets te doen. Alleen maar achteroverleunen en genieten van het behaalde resultaat. Totdat er weer wat gebeurt dat inspanning en ingrijpen verlangt. Dan pak ik de draad weer op en ga ik aan de slag.
Waarvoor kom ik mijn bed uit?
Eigenlijk voor alles. Want als ik eenmaal wakker ben, dan ben ik wakker. Dan wil ik eruit. Genieten van de vele mogelijkheden die de dag nog te bieden heeft. Op onderzoek. Ik kan mij nog dagelijks verwonderen over de reden waarom zaken lopen zoals ze lopen of gelopen zijn. Ik wil weten w-a-a-r-om. Ik wil ’t snappen. Ik wil weten waar ik invloed op kan uitoefenen. En waarop niet.
Waar ga ik voor?
Uiteraard ga ik voor resultaat en behaalde doelen. Maar daaraan stel ik hogere eisen. Ik wil voldoening. Ik ga niet voor de snelle ‘kick’ van een ‘quick win’. Tuurlijk is het heerlijk om met een ‘quick en dirty fix’ eens te scoren, maar dat doet ‘t ‘m niet voor me. Ik wil duurzaam, grondig, kwaliteit, echt, authentiek, klassiek. Ouderwets voor van mijn part.
Hoe houd ik dit vol?
Ik heb een tomeloze energie. Als een blonde labrador kan ook ik door blíjven gaan. Bovendien haal ik meer energie uit zaken die ik voor elkaar krijg, dan dat ’t me kost. En eerlijk is eerlijk: ik doe echt niet alles zelf. Ik weet zaken uit handen te geven aan mensen die ze veel beter kunnen doen dan ik. Ik ben dol op zelfredzaamheid en zelfsturende teams.
Hoe krijg ik dit voor elkaar?
Door doelen te stellen. Het maakt niet uit hoe groot of hoe klein: er is altijd een doel voor mij. Anders kan ik niet naar resultaat toe werken. En dat geeft mij het gevoel dat ik aan het lanterfanten ben. En – behalve wanneer ‘lekker lanterfanten’ mijn doel is – daar houd ik niet zo van. Zodra ik mijn doel heb, zoek ik de middelen die nodig zijn om dat doel te bereiken en ga ik aan de slag.
Aan de andere kant:
Ik ben eerder een danser die walsend door het leven gaat, dan dat ik een hardloper ben die snel over de finish is. Ik weet welke kant of dat ik op ga, maar soms beslis ik bewust om even een extra draai te maken. Dat dansen doe ik bij voorkeur niet alleen. Samen, in een groep, met steen goeie muziek als ’t effe kan.
Dus:
Ik ben lekker bezig. Heb nog zat te leren, maar gelukkig ben ik nog jong. Ik heb nog voldoende tijd om op onderzoek uit te gaan, om nóg meer te lezen, om nog wat te experimenteren, om nog eens te overdenken of mijn aanpak nou wel de handigste is. En gelukkig heb ik de 21ste eeuw mee.